گلبرگ های مهدوی 2) چرا باید امام زمان خود را بشناسیم؟
چرا باید امام زمان خود را بشناسیم؟
یک. شرط اسلام واقعى
بر
اساس روایات مختلف (از جمله حدیث «من مات و لم یعرف
امام زمانه، مات میتة جاهلیة -– هر کس بمیرد
و امام زمان خود را نشناسد به مرگ جاهلیت مرده است.») معرفت امام عصر، شرط
اسلام است و اگر کسى بدون شناخت امام از دنیا برود، گویا از اسلام واقعى و اصیل
بىبهره بوده است. پس شناخت امام زمان، آنگاه مىتواند انسان را از مرگ جاهلى دور
کند که بتواند به دستورات او پاینده بوده و از ارشادات و هدایتهاى او بهرهمند
شود.
امام باقر (ع): بنده خدا مؤمن نباشد تا آنکه خدا و رسولش و همه ی ائمه و امام زمانش را بشناسد و در امورش به امام زمانش رجوع کند و تسلیمش باشد.
دو. رسیدن به هدایت واقعى
شناخت امام عصر، چراغ هدایت و رمز دیندارى است و نتیجه آن، دستیابى به صراط
مستقیم، خداشناسى، حقشناسى و راه کمال و سعادت است. یکى از دعاهاى مهم در عصر
غیبت، این دعا است که مىگوییم: «اللّهم عرّفنى نفسک
فانّک ان لَم تُعَرّفنى نَفسَک لَم اَعرِف رَسولَکَ، اللّهُم عرِّفنى رَسولک فانّک
اِن لم تُعرِّفنى رسولک لم اَعرف حجّتکَ ؛ اللّهُم عَرِّفنى حجّتِک فانّک اِن لم
تُعرِّفنى حُجّتک ضللتُ عن دینى»؛
(کمال الدین، ج2، ص 343)
«خداوندا! خود را به من بشناسان که اگر خودت را
به من نشناسانى، پیامبرت را نخواهم شناخت. خداوندا! رسولت را به من بشناسان که اگر
رسول خود را، به من نشناسانى، حجّتت را نخواهم شناخت. خداوندا! حجّت خودت را به من
بشناسان که اگر حجّتت را به من نشناسانى، از دین خود گمراه خواهم شد».
سه. رسیدن به ثواب یارى او
بر اساس بعضى از روایات، شناخت امام زمان(عج) و باور قلبى به او، باعث نزدیکى
هر چه بیشتر انسان به او مىشود. اگر با این معرفت از دنیا برود، از پاداشهاى
بیشمارى برخوردار خواهد شد که یکى از آنها درک ثواب یارى امام عصر«ع» در زمان ظهور
است ؛ یعنى، چنین شخصى، همچون کسى است که در لشکر آن حضرت بوده و یا زیر پرچم او
نشسته است (کافى، ج 1، ص 37)
بنابراین میتوان گفت که شناخت امام زمان باعث کامل شدن ایمان، محفوظ ماندن از گمراهی و انحراف، باعث عبادت و پرستش خداوند و دینداری می شود.
از امام صادق(ع) سوال شد: اگر کسی تمام امامان را بشناسد اما امام زمان خود را نشناسد، آیا مومن است؟
حضرت فرمودند: خیر.
دوباره پرسید: آیا مسلمان است؟
حضرت فرمودند: بله، مسلمان است ولی مومن نیست.
منبع: کتاب گلبرگ های مهدوی (محمدجواد مهری)
