وبلاگ موعود
وبلاگ موعود

وبلاگ موعود

گلبرگ های مهدوی 5) آیا به عقیده اهل سنت حضرت مهدی(عج) متولدشده است یا نه؟

 

  گروه زیادی از علمای اهل تسنّن مانند شیعه تصریح کرده اند که حضرت مهدی (عج) در سال 255 ه.ق در سامراّ متولد شد و او فرزند امام حسن عسگری (ع) می باشد، مانند:

1. ابن الصباغ مالکی میگوید:

          ابوالقاسم محمدبن الحسن در نیمه شعبان سال 255 ه.ق در شهر سامراّ به دنیا آمد.

(الفصول المهمّة، ص274)

2. ابن حجر عسقلانی:

         (بعد از احوال امام حسن عسگری) فرزندی جز ابوالقاسم که محمد و حجّت نامیده میشود، باقی نگذاشت. آن کودک در هنگام وفات پدر 5 ساله بود. (الصواعق المحدقه، ص206)

3. شعرانی میگوید:

        مهدی فرزند امام حسن عسگری (ع) است که در نیمه شعبان سال 255 ه.ق متولد شد، زنده و باقی خواهد ماند تا با عیسی ظهور کند و اکنون که سنه 958 است، 703 سال از عمر شریفش میگذرد.

(الیواقیت و الجواهر، ج2 ص143)

4. گنجی شافعی میگوید:

        چه امتناعی از زنده بودن مهدی وجود دارد، درحالیکه عیسی و الیاس و خضر که از اولیای خدا هستند هنوز زنده می باشند و دجّال و ابلیس که دشمنان خدا می باشند هنوز زنده هستند، چه شده است که بر زنده بودن هر یک از آنان اتفاق نظر دارند، اما زنده بودن مهدی را منکرند. من به گونه ای زنده بودن هر یک از آنان را بیان می کنم که برای هیچ عاقلی جای انکار زنده بودن مهدی (عج) باقی نماند. (البیان فی اخبار صاحب الزمان، ص521)


    اما گروه دیگری از علمای اهل سنت عقیده دارند که وی مردی فاطمی است و در آینده از کنیزی متولد می شود و زمین را پر از عدل و داد خواهد کرد.


منبع: کتاب گلبرگ های مهدوی (محمدجواد مهری)

ابلیس ، بزرگترین دشمن صاحب الزمان (عج)

ابلیس(علیه اللعنه) که امروز مورد ستایش و گاهی پرستش برخی از مردم است، بزرگ ترین دشمن حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه) است. علّت آن را در انتهای این مطلب متوجّه می شوید؛ همچنین می فهمید که بزرگترین نبرد حضرت مهدی(عج) در آخرالزّمان، با ابلیس و لشکریانش است؛ چرا که تا این ملعون از بین نرود، زمینه هدایت مردم، فراهم نمی شود.


آفرینش ابلیس

ابلیس، آفریده شده از آتش و از مخلوقات جنّی خداوند است. نام او در ابتدا «عزازیل» به معنای عزیز خداوند بود؛ ولی بعد از آنکه از سجده بر حضرت آدم (علی نبینا و آله و علیه السلام) سر باز زد و توبه نکرد، او را «ابلیس» به معنای مأیوس شده از رحمت خداوند خواندند. (1)

در قرآن کریم درباره ی «جنّ» بودن ابلیس می خوانیم: «و یاد کن هنگامی که به فرشتگان گفتیم، آدم را سجده کنید. پس همه، جز ابلیس سجده کردند که از گروه جنیان بود و از فرمان پروردگارش سرپیچید.» (2)
 

ادامه مطلب ...

گلبرگ های مهدوی 4) آیا در قرآن پیرامون حضرت مهدی (عج) آیه ای آمده است؟


آیا در قرآن پیرامون حضرت امام زمان (عج) آیه ای آمده است؟

     1) انبیاء/105 : در زبور بعد از ذکر [تورات] نوشتیم بندگان شایسته ام وارت [حکومت] زمین خواهند شد.

     امام باقر (ع) : مراد از آیه، حضرت قائم آل محمد (ع) و یارانش می باشند.

(معجم احادیث الامام المهدی ج5 ص262)

     2) توبه/33 – صف/9 – فتح/28 : او کسی است که رسولش را با هدایت و آیین حق فرستاد تا آنرا بر همه ی آیینها غالب گرداند، هرچند مشرکان کراهت داشته باشند.

     امام باقر (ع) : این پیروزی به هنگام قیام مهدی از آل محمد (ع) خواهد بود، آنچنان که هیچ کس در جهان باقی نمی ماند، مگر اینکه اقرار به محمد (ص) خواهد کرد. (تفسیر برهان ج2 ص121)

     3) نور/55 : خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند، وعده می دهد که قطعا آنان را حکمران روی زمین خواهد کرد...

      امام سجاد (ع) : این گروه به خدا قسم! همان پیروان ما هستند که خداوند بوسیله مردی از خاندان ما این موضوع را تحقق می بخشد و او مهدی این امت است... (المحجة فیما نزل فی القائم الحجة ص151)

     4) بقره/3 : پرهیزکاران کسانی هستند که به غیب ایمان می آورند و ...

     امام صادق (ع) : پرهیزکاران، شیعیان علی (ع) هستند و غیب، حجت غائب (عج) است.

(المحجة فیما نزل فی القائم الحجة ص16)


منبع: کتاب گلبرگ های مهدوی (محمدجواد مهری)

گلبرگ های مهدوی 3) آیا یک کودک پنج ساله می تواند امام شود؟


آیا یک کودک پنج ساله می تواند امام شود؟

     اولاً: پیامبران و امامان نظیر مردم معمولی و عادی نیستند، بلکه آنان از حیث آفرینش ممتازند و هر زمان که خداوند صلاح بداند، چه قبل از بلوغ و چه بعد از بلوغ و چه بعد از بلوغ، آنان را به مقام نبوت و امامت انتخاب میکند.

     ثانیاً: مسأله رسیدن به مقام امامت در سن کودکی منحضر به حضرت مهدی (ع) نیست، بلکه حضرت عیسی (مریم/30)، حضرت یحیی (مریم/12)، حضرت امام جواد (9 یا 10 سالگی) و حضرت امام هادی (در 8 سالگی) نیز در ایام کودکی به مقام نبوت و امامت رسیدند.

     ابن حجر عسقلانی، عالم متعصّب اهل تسنن میگوید: امام حسن عسگری (ع) پسری به جای ننهاد مگر (ابوالقاسم، محمد، حجّت = حضرت مهدی)، و آن حضرت در موقع وفات پدرش امام حسن عسگری (ع) پنج ساله بود؛ ولی خداوند در سن چنج سالگی حکمت به آن بزرگوار عطا فرموده بود. (صواعق محرقه، ص114)


منبع: کتاب گلبرگ های مهدوی (محمدجواد مهری)

 

گلبرگ های مهدوی 2) چرا باید امام زمان خود را بشناسیم؟

 

چرا باید امام زمان خود را بشناسیم؟


یک. شرط اسلام واقعى‏
     بر اساس روایات مختلف (از جمله حدیث «من مات و لم یعرف امام زمانه، مات میتة جاهلیة  -– هر کس بمیرد و امام زمان خود را نشناسد به مرگ جاهلیت مرده است.») معرفت امام عصر، شرط اسلام است و اگر کسى بدون شناخت امام از دنیا برود، گویا از اسلام واقعى و اصیل بى‏بهره بوده است. پس شناخت امام زمان، آن‏گاه مى‏تواند انسان را از مرگ جاهلى دور کند که بتواند به دستورات او پاینده بوده و از ارشادات و هدایت‏هاى او بهره‏مند شود.

امام باقر (ع): بنده خدا مؤمن نباشد تا آنکه خدا و رسولش و همه ی ائمه و امام زمانش را بشناسد و در امورش به امام زمانش رجوع کند و تسلیمش باشد.

دو. رسیدن به هدایت واقعى‏
       شناخت امام عصر، چراغ هدایت و رمز دین‏دارى است و نتیجه آن، دستیابى به صراط مستقیم، خداشناسى، حق‏شناسى و راه کمال و سعادت است. یکى از دعاهاى مهم در عصر غیبت، این دعا است که مى‏گوییم: «اللّهم عرّفنى نفسک فانّک ان لَم تُعَرّفنى نَفسَک لَم اَعرِف رَسولَکَ، اللّهُم عرِّفنى رَسولک فانّک اِن لم تُعرِّفنى رسولک لم اَعرف حجّتکَ ؛ اللّهُم عَرِّفنى حجّتِک فانّک اِن لم تُعرِّفنى حُجّتک ضللتُ عن دینى»؛

(کمال الدین، ج‏2، ص 343)

 «خداوندا! خود را به من بشناسان که اگر خودت را به من نشناسانى، پیامبرت را نخواهم شناخت. خداوندا! رسولت را به من بشناسان که اگر رسول خود را، به من نشناسانى، حجّتت را نخواهم شناخت. خداوندا! حجّت خودت را به من بشناسان که اگر حجّتت را به من نشناسانى، از دین خود گمراه خواهم شد».

سه. رسیدن به ثواب یارى او
       بر اساس بعضى از روایات، شناخت امام زمان(عج) و باور قلبى به او، باعث نزدیکى هر چه بیشتر انسان به او مى‏شود. اگر با این معرفت از دنیا برود، از پاداش‏هاى بیشمارى برخوردار خواهد شد که یکى از آنها درک ثواب یارى امام عصر«ع» در زمان ظهور است ؛ یعنى، چنین شخصى، همچون کسى است که در لشکر آن حضرت بوده و یا زیر پرچم او نشسته است (کافى، ج 1، ص 37)

 

بنابراین میتوان گفت که شناخت امام زمان باعث کامل شدن ایمان، محفوظ ماندن از گمراهی و انحراف، باعث عبادت و پرستش خداوند و دینداری می شود.

       از امام صادق(ع) سوال شد: اگر کسی تمام امامان را بشناسد اما امام زمان خود را نشناسد، آیا مومن است؟

حضرت فرمودند: خیر.

دوباره پرسید: آیا مسلمان است؟

حضرت فرمودند: بله، مسلمان است ولی مومن نیست.


منبع: کتاب گلبرگ های مهدوی (محمدجواد مهری)