تأکید فراوان اهل بیت بر احیای شب نیمه شعبان

تأکید فراوان اهل بیت بر احیای شب احیا

امام علی (ع) از پیامبر (ص) نقل کردند که فرمودند:

   شب نیمه شعبان را احیاء بدارید و روز نیمه شعبان روزه بگیرید که خداوند در این شبانه روز می فرماید آیا توبه کننده ای هست تا توبه او را بپذیرم آیا فردی طلب روزی دارد تا او را بی نیاز کنم. (اقبال الاعمال: ج3 ص 323 )

امام صادق (ع) :

   زمانی که نیمه ماه شعبان فرا می رسد، منادی از بالای عرش ندا می دهد: ای زائران قبر حسین (ع) ، (به شهر های خود) بازگردید در حالی که گناهانتان بخشیده شده و پاداشتان بر خدا و پیامبراعظم (ص) است (الکافی: ج4 ص589 ح 9)

ارزش شب زنده داری

پیامبر (ص) فرمودند:

   هرکس شب نیمه شعبان را به شب زنده داری سپری کند، در روزی که دلها مرده است، دل او زنده است. (ثواب الاعمال: ص77) 

شیخ مفید:

   در روایات نقل شده است که امام علی (ع) شب نیمه شعبان نمی خوابید و آن شب را تا به صبح به نماز، دعا و تلاوت قرآن مشغول بود. (المقنعه: ص77)

زید شهید از شیوه زندگی پدر بزرگوار خود امام زین العابدین (ع) نقل می کند:

   در شب نیمه شعبان امام سجاد (ع) همه اهل بیت را جمع کرده و آن شب را به سه قسمت تقسیم می کردند. قسمتی از شب را نماز می خواندیم و در قسمتی از شب ایشان دعا می کردند و ما بر آن دعا امین می گفتیم و سپس در قسمت سوم استغفار می کردند و ما استغفار می‌کردیم و از خداوند طلب بهشت داشتیم تا اذان صبح گفته می شد. (مصباح المتهجد ص853) 

آثار غضب و راه های مبارزه با آن در کلام معصومین (ع)

   مفهوم و شناخت غضب

غضب در لغت به معنای تندخویی و خشم است و در اصطلاح اخلاقی هیجانی و حرکت خاصی است از روح انسان به منظور غلبه و شکست دادن و خرد کردن و باعث حرکت روح حیوانی میشود.

- ملا احمد نراقی در کتاب معراج السعادة آورده است که:

انسان دارای قدرتهای ظاهری و باطنی می باشد که هر کدام خدمتی معین و شغلی مقرر به عهده دارند. چهار قدرت باطنی او عقل، شهوت، وهم و غضب می باشند و سایر قوا ، زیردستان و فرمان برداران آنها هستند.

و شغل «قوه غضبیه» آن است که : ضررهای خارجه را از بدن دفع نموده، و نیز اگر قوه شهویه یا وهمیه اراده سرکشی و خودسری کرده و قدم از جاده اطاعت عقل بیرون‌ نهند، آنها را مقهور نموده ، به راه راست آورد، و در تحت اقتدار و تسلط عقل درمی آورد.

و اما مردمان در قوه غضبیه سه دسته اند:

1. بعضی در هنگام غضب افراط میکنند و در وقت غضب فکر و هوشی برایشان باقی نمی ماند و از اطاعت عقل و شرع بیرون می روند.

2. انسان هایی که دچار تفریط اند و در جایی که عقلا یا شرعا غضب لازم است، مطلقا از جا بر نمی خیزند. برای چنین اشخاصی جنگ بین ایمان و کفر، مؤمن و کافر، صالح و طالح و نظایر این، معنی و مفهومی ندارد.

3. گروهی بر جاده اعتدال مستقیم اند که غضب ایشان به موقع و به جاست و در هنگام غضب از حد شرع و عقل تجاوز نمی کنند.

و شکی نیست که حد اعتدال آن مطلوب است بلکه آن غضب نیست بلکه شجاعت و قوت نفس است. بعضی چنان توهم میکنند که شدت غضب از مردانگی است باوجود اینکه افعالی که از غضبناک سر میزند افعال اطفال و دیوانگان است نه کردار عقلا و مردان. غضب (افراط) نیست مگر از بیماری دل و نقصان عقل، که برخاسته از ضعف نفس است نه شجاعت و قوت نفس و از این جهت است که دیوانه زودتر از عاقل غضبناک میگردد.

   غضب در کلام اهل بیت و معصومین(ع) :

   امیرالمؤمنین علی (ع) فرمود: بدترین دشمن انسان غضب و شهوت اوست. کسی که بر این دو تسلط یابد، درجه اش بالا میرود و به بالاترین مرتبه میرسد. (غررالحکم و دررالکلم، ص301)

   و نیز فرمودند: تندی و زود به خشم آمدن نوعی از جنون است زیرا صاحب آن از کار خود پشیمان میشود و اگر پشیمان نشود جنون او بسیار ریشه دار و محکم است . (جامع السعادات ج1 ص289)

   پیامبر(ص) برای دنیا هرگز غضب نمی کرد، اما هرگاه برای حق غضبناک میشد احدی را نمی شناخت و غضب او تسکین نمیافت تا یاری حق را نیمکرد. (احیاء العلوم ، ج 3 ، ص 148 - و محجة البیضاء ، ج 5 ، ص 303) 

گلبرگ های مهدوی 13) محل حکومت امام زمان کجاست و کدام مسجدها را خراب می کنند؟

   حضرت مهدی (عج) در هنگام ظهور چه مساجدی را تخریب و یا می سازند؟

   آنچه از روایات بدست می آید، آیشان مسجدالحرام را خراب کرده و بصورت اولیه خود در می آورند و مسجدی را هم در نجف می سازند که هزار در دارد و اینک چند روایت در این زمینه:

   امام صادق (ع): زمانیکه قائم قیام می کند مسجدالحرام را ویران می کنند و آن را بصورت اولیه برمی گردانند و مقام حضرت ابراهیم (ع) را نیز به جای اولش برمی گردانند و ...

(ارشاد مفید ج2 ص358)

   امام باقر (ع): هنگامیکه امام قائم (عج) قیام کند به کوفه رود و در آنجا چهار مسجد را ویران کند و مسجد کنگره داری در روی زمین نباشد، جز اینکه حضرت آن را خراب و همواز سازد.

(ارشاد مفید ج2 ص360)

   محل حکومت و زمامداری حضرت مهدی (عج) کدام شهر است؟

   طبق روایات مرکز حکومت آن حضرت شهر کوفه است.

   امام صادق (ع): محل زمامداری او کوفه و مجلس قضاوت او مسجد جامع آن شهر و بیت المال و محل تقسیم غنیمت های مسلمانان، مسجد سهله و جایگاه استراحت و خلوتگاه او با خالق خویش در تپه های سفید غرییّن* می باشد. (بحارالانوار ج53 ص11)

*تپه های سفید غرییّن: تپه های سفیدی که نزدیک نجف قرار دارد.

برگرفته از کتاب گلبرگ های مهدوی (محمدجواد مهری)

گلبرگ های مهدوی 12) کیفیت صیحه و ندای آسمانی پیش از ظهور چگونه است؟

کیفیت صیحه و ندای آسمانی پیش از ظهور چگونه است؟

   منظور از صیحه، ندایی آسمانی است که نام حضرت مهدی (عج) را می برد و همه ساکنان زمین آن را با زبان خودشان (عربی، فارسی، انگلیسی و ...) می شنوند.

   امام باقر (ع): منادی از آسمان، حضرت قائم (عج) را به اسم صدا می کند، پس هر کسی که در مشرق و مغرب زمین است، این صدا را می شنود و به جهت ترسناک بودن این صدا، آنکه در خواب است بیدار می شود و هر که ایستاده است می نشیند و آن کسی که نشسته است بر می خیزد و سر پا می ایستد، خدا رحمت کند کسی که آن صدا را بشنود و عبرت بگیرد و عملا این صدا را جواب بگوید، برای این که این صدا، صدای جبرئیل است.

   امام باقر (ع): اول صبح منادی از آسمان ندا می کند که حق با علی (ع) و شیعیان اوست، آخر وقت همان روز منادی فریاد می زند که حق با عثمان و پیروان اوست. از شنیدن صدای دوم، اهل باطل در شک می افتند. چه بسا اشخاصی که در آن روز به خاطر شنیدن این صدا سرگردان و در آتش غضب خداوند سرنگون خواهند شد.

(مکیال المکارم ج2 ص186 – غیبت نعمانی ص274 – ارشاد مفید ج2 ص348)

منبع: کتاب گلبرگ های مهدوی (محمدجواد مهری)

گلبرگ های مهدوی 11) سفیانی،نفس زکیّه،سید خراسانی،شعیب بن صالح،یمانی و دجّال

   سفیانی، نفس زکیّه، سید خراسانی، شعیب بن صالح، یمانی و دجّال کیستند؟

1) سفیانی کیست؟

   آنچه از روایات استفاده می شود این است که پیش از قیام قائم (عج) مردی از نسل ابوسفیان در منطقه شام خروج می کند و بخش گسترده ای از سرزمین های اسلام را به تصرف خویش در می آورد. شهرها را از دمشق تا زوراء (بغداد)، کوفه و مدینه را ویران می کند. سپس بیش از سیصد هزار نفر از سپاهیان او به قصد خراب کردن خانه خدا و کشتار مردم مکّه، حرکت کرده و چون به سرزمین بیداء رسیدند، صدایی بلند شده می گوید: ای سرزمین بیداء! ستمگران را در کام خویش فرو بر و آنها را هلاک کن. در این حال، زمین شکافته شده و تمام جمعیت را در کام خویش فرو می برد و جز دو نفر از آنها کسی زنده نمی ماند. سرانجام سفیانی بدست یکی از سپاهیان حضرت مهدی (عج) دستگیر می شود و وی را به قتل می رسانند.

   امام صادق (ع): آنگاه در این موقع که حضرت قائم (عج) در مسجدالحرام و در کنار کعبه تشریف فرما هستند، مردی که صورتش به عقب برگشته است وارد می شود و در حضور حضرتش می ایستد و عرض می کند؛ من بشیر هستم و یکی از ملائکه به من امر فرموده است که خدمت شما شرفیاب شوم و به هلاکت لشکریان سفیانی شما را بشارت دهم، آری همه آنها در سرزمین بیداء در زمین فرو رفتند. امام قائم (عج) می فرمایند: جریان خودت و برادرت را بیان کن. عرض می کند: من و برادرم در لشکر سفیانی بودیم، که شهرها را از دمشق تا زوراء (بغداد) ویران کردیم و نیز شهر کوفه را، آنگاه به مدینه آمدیم و این شهر را نیز در هم کوبیدیم و منبر مسجد نبوی را خرد کردیم و مرکب های سواری خود را در روضه نبوی بستیم و آنها آنجا را آلوده کردند، سپس از مدینه با سپاهی مجهّز که بیش از سیصد هزار نفر جمعیت بود به قصد خراب کردن خانه خدا یعنی کعبه حرکت کردیم و نیز کشتار مردم مکه در برنامه کار ما بود، چون به سرزمین بیداء رسیدیم، لَختی در آنجا توقف کردیم، ناگاه صدایی بلند شد که گفت:« ای سرزمین بیداء! ستمگران را در کام خویش فرو بر و آنها را هلاک کن.» در این حال، زمین شکافته شد و تمام جمعیت را در کام خویش فرو برد. به خدا سوگند! جز من و برادرم کس دیگر نماند. در این موقع فرشته ای نمایان شد و به صورت من وبرادرم آنچنان کوبید که صورت ما به عقب برگشت و به برادرم دستور داد و فرمود: ای نذیر! برو و خبر هلاکت لشکریان و نیز خبر ظهور مهدی آل محمّد (عج) را به سفیانی برسان و به او بگو خداوند در سرزمین بیداء تمام سپاهیانت را نابود کرد و آنان در دل زمین فرو رفتند. و نیز به من فرمود: ای بشیر! برو به مکّه و خودت را به حضور مهدی (عج) برسان و عرض کن؛ بشارت باد شما را که خداوند لشکر سفیانی را از بین برد و در خدمت آن حضرت توبه کن، که او توبه ات را می پذیرد. آنگاه حضرت دست مبارکش را به صورت او می کشد و به حالت اول بر می گردد، وی با آن حضرت بیعت می کند و همراه ایشان خواهد بود. (بحارالانوار ج53 ص10 – غیبت نعمانی ص208)